నిదానమే ప్రధానం
దండకారణ్యం అనే అడవిలో అన్ని జంతువులూ చక్కగా కలసి మెలసి ఉండేవి. ఆ అడవికి రాజైన సింహం తన ప్రజలైన అన్ని జంతువులని చాలా బాగా చూసుకునేది.
ఆ ఆడవిలోకి ఒక కుందేలు కొత్తగా వచ్చింది. దానికి తాను అత్యంత వేగంగా పరుగెత్తగలదని ఎంతో గర్వం. ఒకరోజు చెరువులో నీళ్లు తాగుతుంటే ఒక తాబేలు అటువైపుగా నెమ్మదిగా నడుచుకుంటూ రావటం కనిపించింది. ఇంకేముంది అసలే గర్విష్టైన కుందేలు తాబేలుని చూసి నవ్వటం మొదలుపెట్టింది.
తాబేలు, "మిత్రమా!! ఎందుకు నవ్వుతున్నావ్ ?" అని అడిగింది.
అప్పుడు గర్విష్టి కుందేలు తాబేలు దగరికి వెళ్లి వేళాకోళంగా ఇలా అనసాగింది, " సరదాకి మనం ఇద్దరం ఒక పరుగు పందెం పెట్టుకుందాం, ఆ పరుగు పందెంలో గెలిచినవారికి ఒక సంవత్సరంపాటు ఓడిపోయినవారు ఆహారం తెచ్చిపెట్టాలి." అని.
దానికి తాబేలు సరే!! అంది.
ఈ వార్త క్షణాల్లో అడవిలోని జంతువులన్నిటికి తెలిసింది. ఇంక పోటీ తేదీ, స్థలం, పోటీ ఎక్కడినుంచి ఎక్కడికి అని నిర్ణయించారు. గర్విష్టి కుందేలు తనకు సాటి పోటీ లేదు అనుకోని ఇంక సంవత్సరం పాటు తాను ఆహారం కోసం వెతకాల్సిన పనిలేదని కలలు కనసాగింది.
కళ్ళు మూసి తెరిచేసరికి పోటీ రోజు రానే వచ్చింది. అనుకున్న సమయానికి అనుకున్న స్థలానికి గర్విష్టి కుందేలు, తాబేలు ఇంకా అడవిలోని జంతువులన్నీ చేరాయి.
సింహం న్యాయనిర్ణేతగా పోటీ మొదలైంది, చూస్తుండగానే కుందేలు దూసుకుపోయింది.
గర్విష్టి కుందేలు "కాస్త అలసట తీర్చుకుందాం!! ఆ సోంబేరి తాబేలు ఎప్పటికి నన్ను దాటేను," అని ఒక చెట్టు నీడన విశ్రాంతి తీసుకుందామని ఆగింది. ఇంకేముంది అప్పటికే పరిగెత్తి అలసిన గర్విష్టి కుందేలుకి మంచి నిద్ర వచ్చి నిద్రపోయింది.
మరి తాబేలేమో! నిదానంగా ఎక్కడా ఆగకుండా పోటీ గమ్య స్థలానికి చేరుకొని తన పరుగు పూర్తిచేసింది. విచిత్రమేమిటంటే తాబేలుకి కుందేలు ఎక్కడ కనిపించలేదు.
ఇంతలో కుందేలుకి మెలుకువ వచ్చి గమ్య స్థలానికి పరుగెత్తి వెళ్ళింది. అప్పటికే అక్కడి చేరుక్కన్న తాబేలును చూసి ఆశ్చర్యపోయింది.
No comments:
Post a Comment